این مطلب برگرفته از سخنان استاد مرتضی آقا تهرانی است.

اگر بخواهیم نیازهای عاطفی کسی را بدانیم که چیست، خوب است به خودمان برگردیم و ببینیم از نظر عاطفی چه نیازهایی داریم.

گاهی می‌خواهم بفهمم شما چه احساسی دارید و عواطف شما چه می‌طلبد، باید خودم را جای شما بگذارم.

بچه‌ها نیز همین طور هستند. باید دوران بچگی خودم را به یاد بیاورم و خودم را جای او بگذارم و ببینم چه می‌خواهد.

تصورات آن روز هست. می‌خواستم به من احترام بگذارند و مثل بزرگترها به من نگاه کنند.

یادم هست بارها گریه کردم که چرا شلواری که برای من خریده‌اند، مطابق با خواست من نبود؛ شلوار پدرم کمربند داشت، ولی شلوار من نداشت.

بعضی بنایشان این است که این مسائل را منطقی حل کنند، اما کودک این حرفها را نمی‌فهمد. او احساس می‌کند که شما با او دوگانه برخورد می‌کنید و این را حقارت تلقی می‌کند.

در ارتباط با همسر مسأله خیلی آسان‌تر است.

همسران به این دلیل که با یکدیگر تفاوت سنی ندارند و در یک سطح هستند، می‌توانند با هم کنار بیایند.

فکر می‌کنم فردی که نتواند چنین درکی داشته باشد خیلی ضعیف است.

امام علی علیه السلام در سفارشی که به امام حسن علیه السلام می‌کنند، می‌فرمایند:

إجْعَلْ‏ نَفْسَکَ‏ مِیزَاناً فِیمَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ غَیْرِکَ فَأَحْبِبْ لِغَیْرِکَ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِکَ وَ اکْرَهْ لَهُ مَا تَکْرَهُ لِنَفْسِکَ وَ لَا تَظْلِمْ کَمَا لَا تُحِبُّ أَنْ تُظْلَمَ وَ أَحْسِنْ کَمَا تُحِبُّ أَنْ یُحْسَنَ إِلَیْکَ وَ اسْتَقْبِحْ مِنْ نَفْسِکَ مَا تَسْتَقْبِحُ مِنْ غَیْرِکَ ... و لَا تَقُلْ مَا لَا تُحِبُّ أَنْ یُقَالَ لَک‏.

تحف العقول، ص74. نهج البلاغه صبحی صالح، ص397.

«نفس خود را میزان و ترازویی بین خودت و دیگران قرار بده.

پس چیزی را که برای خود دوست داری برای دیگران نیز دوست داشته باش و چیزی را که برای خود دوست نداری برای دیگران نیز دوست نداشته باش.

ظلم نکن همانطور که دوست نداری به خودت ظلم شود.

احسان و نیکی کن همانطور که دوست داری با خودت احسان و نیکی کنند.

از چیزی که برای خودت بیزاری، برای دیگران نیز بیزار باش.

و چیزی را که دوست نداری بشنوی، نگو.»

اگر به این دستور عمل شود بسیاری از مسائل حل خواهد شد.

اگر می‌خواهم همسرم به مادرم توهین نکند، به مادرش توهین نکنم.

اگر دوست دارم مادرم را دوست بدارد، مادرش را دوست بدارم.

و دیگر مسائلی که در زندگی پیش می آید.

عمل به این حدیث در زندگیِ شخصی و اجتماعی، جهان را گلستان می‌کند.